De Porsche Macan 4S: tussen tafellaken en servet (2024)

Een nieuwe elektrische Porsche. Moeilijke vraag voor wie dat goed en voor wie dat slecht nieuws is. Wie koopt op de in Duitsland hard stagnerende EV-markt de elektrische Macan, al was het de beste suv van de wereld? Antwoord: te weinig vermogenden. Twee: bestrijdt hij op de kardinale punten rijgedrag en brute kracht enige concurrent met vlag en wimpel? Wel de teleurstellende Audi Q6 op hetzelfde platform, al is dat geen kunst. De Macan rijdt als een Porsche. Hij reageert op stuurbewegingen en stroompedaal als door de bliksem getroffen, beweegt met de aanstekelijke energie van snelle denkers. Door de emissievrije aandrijflijn zijn warme gevoelens voor dat krachtenspel geen schande, halleluja. Dat is het goede nieuws.

Het slechte is dat het nog steeds moeilijk is valide argumenten te verzinnen voor een suv van Porsche. Een suv, ook van dit merk, rijdt minder leuk 280 dan een 911 of Panamera. Met de Macan 4S 280 rijden kan niet eens, en wat hij wel kan, kunnen andere voor minder net zo goed of beter. Een Tesla Model Y Performance, ook een suv, accelereert voor 59 mille van 0 tot 100 in 3,7 seconden en haalt 250 kilometer per uur, sneller dan de met wat opties zo een halve ton duurdere Macan 4S. De Tesla snellaadt iets minder vlug met 250 kW tegen 270 voor de Macan, maar hij verbruikt ook minder, in het verbrandingstijdperk nooit een argument tegen een Porsche maar door het actieradiusprobleem van stekkerauto’s nu een breekpunt. Conclusie: dat merk van eenmalige piekervaringen voor de sportieve rijder zit met de Macan gevangen tussen tafellaken en servet. Ik heb niet eens zijn vermogen opgezocht, interesseert me geen bal meer. Wel zijn verbruik gemeten, met 20 kWh op 100 kilometer schappelijk. Dan kom je aardig ver met een batterijcapaciteit van 95 kWh. Maar de Model Y is zuiniger. En ruimer.

Zoom in voor alle details van de De Porsche Macan 4SKlik op de punten voor uitleg ove de details.Nederland, Leusden, 31 oktober 2024Porsche Macan eFoto: Merlijn DOomernikAlle rechten voorbehouden / All rights reserved

Ander punt van zorg is de boekhouding. Bij Porsche-klanten zit de inflatieangst er stevig in nu ze weten hoe genadeloos de Taycan afschrijft. De eerste stekker-Porsche koop je als jonge tweedehands inmiddels voor de prijs van een nieuwe Model Y. Die is, alweer, óók stukken spaarzamer dan de meesterlijke maar hoogst oneconomische Taycans van de eerste bouwjaren. Tot overmaat van ramp is de Taycan getroffen door een nare terugroepactie. De remleidingen zijn door een constructiefout vatbaar voor lekkage, waardoor de remdruk zou kunnen wegvallen. Daarvoor moeten alle Taycans naar de garage, waar ze door een onderdelentekort mogelijk meer tijd zullen doorbrengen dan de veeleisende klantenkring bereid is te verdragen. Dat zijn bittere nederlagen. Een Porsche-man wil niet verliezen, in noch op zijn Porsche. En dat enerverende motorgeluid van vroeger krijgt hij ook niet meer.

Drempel

Anderzijds kan de Macan een uitweg zijn. Als de Porsche-rijder één reden heeft om de 911 te laten staan, is het de verkeersdrempel. Door hun epidemische verbreiding is het hier voor sportwagens geen doen meer. Ze zijn het door de scheurpiraat verafschuwde symbool van planologische onnozelheid. Met gepaste voorzichtigheid gaat het goed, maar door één moment van onoplettendheid kan het kostbare bezit toch net de drempel raken. Denk hier niet te licht over. Een Porsche-rijder wordt altijd bekeken. Al naar gelang je kleur, leeftijd of sekse kan het leedvermaak zuur uitpakken. Die pijn blijft je met de hoogpotige Macan bespaard.

Foto's: Merlijn Doomernik

Dus misschien zijn de suv’s van Porsche het adequate antwoord op veranderde verkeersomstandigheden. De Macan moet dan wel goed zijn. Dat de testauto foutloos presteerde, spreekt ook niet meer vanzelf bij Porsche. Kinderziekten binnen de familie bleven de Macan niet bespaard. In de verwante Audi Q6 meldde een YouTube-collega dertien storingen. En zijn test-Macan strandde.

Het leukst zijn de nieuwe Porsche-kleuren. Ik rijd een groene Macan met een donkergroen interieur dat terugvoert naar de jaren zeventig, toen Porsches nog gezellig mochten zijn. Dit retro-element is in het yin en yang der algemene nostalgie de Westalgie-pool van de Ostalgie. Een zinloos tweede infotainmentdisplay voor de passagier is een stijlbreuk, maar Porsche ontkomt niet aan een tech-duit in de zak van de belevingsorgie.

Toch moet ik hem aanbevelen. Een zinvolle auto is het niet, maar nut was voor de Porsche-mens nooit een criterium. Het Gooi kan beter dit rijden dan een Cayenne GTS met een uitstoot van 287 gram per kilometer. Had dit schandelijk aantrekkelijke apparaat maar nut, dan kon ik jubelen.